Film puszczony w środku maratonu w Heliosie, no niech będzie, pierwsza część z 2008 nie była najgorsza. Film zaczyna się w środku akcji, mamy jakieś fleszbeki, w tym momencie pojawia się myśl, że to chyba taka konwencja - właściwa akcja będzie przeplatana wspomnieniami, które wytłumaczą jak do tego doszło. No i się zaczyna - ganianie się głównej bohaterki z mordercami po szpitalu. Potem po lesie. I po stadninie. I znowu po lesie. I potem krótka przejażdzka autem podczas której główna bohaterka ma jakieś urojenia i zaczynasz kibicować jej oprawcom. I znowu las. Ale! W lesie zaskoczenie, niestety nie pozytywne - dzik! No czego jak czego ale cgi dzika nikt sie nie spodziewał. Bohaterka chowa sie w opuszczonym aucie które akurat stało w środku lasu. Ale dla dzika to nic - najpierw wybija szyby w aucie (jak dosięgnął? nie wiadomo), potem zdeterminowany guziec wpie*dala sie do środka bagażnikiem. Podczas całej tej wartkiej i emocjonującej akcji główna bohaterka próbuje z kopa otworzyć drzwi żeby uciec (po co? przecież okna już są wybite). No niestety, a dla widza może i stety, dzik ją dopada i zaczyna się obgryzanie nóg (ale takie delikatne, dzik się hamuje bo wie, że jeszcze troche biegania po lesie nas w tym filmie czeka) Zbiegiem okoliczności bohaterka doczołguje się do noża i budżet filmu oddycha z ulgą - cgi dzik pada. Chwila spokoju? Nie, w tym filmie nie ma czegoś takiego, tutaj musi być akcja akcja i jeszcze raz akcja akcją poganiana. Mordercy są już za rogiem, przystają tylko na chwilę żeby zapłakać nad martwym dzikiem. Znowu pogoń po lesie. I po domku. I znowu po lesie. I ucieczka autem! A w aucie pada silnik! 500 metrów i z pod machy bucha biały dym. W tym momencie widz zaczyna się zastanawiać ile jeszcze tej okrutnej mordęgi i zbiegów okoliczności. Spokojnie, kilka sekund później bohaterka upada AKURAT pod domem pielęgniarki i jej ekipy, których poznaliśmy wcześniej. Pozorny spokój trwa może z 5 minut, potem znowu mordercy ją dopadają no i pogoń. Po domku. I znowu po lesie. Potem jeszcze ucieczka karetką i dachowanie. Ku*wa, ile jeszcze aut zostanie zezłomowanych po tym filmie. No i koniec. A koniec, oj... No, powiedzieć że spadły mi kapcie to mało. Mnie z nich wyj*bało a obuwie odleciało kilka rzędów do przodu kiedy na ekranie pojawił się napis To be continued i poleciał trailer 3 części. Zero puenty, zero fabuły, zero emocji, trzy zniszczone auta, sto nowych siniaków i rozcięć na ciele bohaterki i jeden martwy, brzydki, komputerowy dzik. Dopiero po seansie i krótkim researchu okazało się że to nie druga część oryginału, tylko druga część jakiegoś żałosnego remejku. Ktoś tam nieźle poleciał na produkcji, chyba marzyło się nowe filmowe uniwersum a wyszło nudno, bez polotu i momentami niezamierzenie śmiesznie. 1/10

Kilka zagadkowych zjawisk z filmu na które polecam zwrócić uwagę, jeśli ktoś się na to dzieło porwie:
- Moment kiedy bohaterka wychodzi w kostnicy z lodówki - jak ona się tam obróciła, jeszcze będąc w środku z ciałem? Jak wychodzi pierwsze na ziemi są stopy, mimo, że leżała twarzą do drzwiczek.
- Jak morderca znalazł się z nią w zamkniętym pokoju? Skoro w oknach są kraty a ona stała twarzą do drzwi?
- Wędrujące rozcięcie na czole bohaterki, raz jest wyżej, raz niżej, raz jest malutkie i krwawi, raz ogromne na pół czoła i głębokie jak rów mariański, ale krwi nie uświadczymy. Aż strach się bać co będzie w trzeciej części (dajcie znać, ja się nie wybieram)