Zamilknij, proszę zamilknij...
Zgadzam sie z tobą odnośnie roli Dianne Wiest. Jej postać jest dobrze i przezabawnie wyważona, sklaniająca sie w kierunku takich gigantów kina jak Marlena Dietrich, Greta Garbo czy Pola Negri. Dla niej samej już warto zobaczyć ten film.

"Zamilknij, proszę" w wykonaniu
Dianne Wiest jest na pewno ukłonem w kierunku gwiazd, które wymieniasz. Jak zresztą całokształt tej roli. Celne spostrzeżenie. Doceniam.

Jak dla mnie dobrze, że nie było Allena, który jest dużo słabszym aktorem od tych, którzy u niego grają. A Dianne Wiest jest dla mnie tutaj denerwująca, nie rozumiem zachwytów, przecież dużo trudniejsze jest wyrazić coś nie przesadzając ze środkami wyrazu, niż pójść z pełną parą w karykaturę właśnie. Kilka razy nawet przesuwałem film do przodu, żeby pominąć nużące mnie sceny z krzyczącą, wykrzywiającą się i nienaturalnie zmieniającą głos Helen.

Moim zdaniem dialogi wcale nie były błyskotliwe, raczej trzymały poziom , ale nic ponad to. Film jest dobry, bo wyróżnia się klimatem lat 20-tych, ukochaną przez nas gangsterką i jako takim humorem - fajny film ale Allen ma lepsze pozycje w swoim dorobku. Jednak brakuję mi tu jego charakterystycznej neurotyczności :) Szczególnie zawiodłam się na roli Tony Sirico, charakterystycznej postaci kina gangsterskiego, którego w tym filmie równie dobrze mogło by nie być...Gdyby zaprosić do współpracy Martina Scorsese na pewno byłoby to arcydzieło kina gangsterskiego.

John Cusack może nie tak neurotyczny, ale to właśnie "Woody Allan" tego filmu :)