Co w tym filmie kocham najbardziej? Zdecydowanie klimat który za każdym
razem kiedy oglądam Todda poniewiera mną po podłodze. Mroczna wizja Londynu
i piękne zobrazowanie tej wizji przez Burtona. Gra cieni i kolorów,
niesamowita scenografia miasta, wszystko to robi niesamowite wrażenie.
Oczywiście gra aktorska, nie myślę tutaj wyłącznie o Johnym (który jak
zwykle zagrał wybornie) ale o całej reszcie. Każda z postaci w filmie miała
swoją barwę, nie było w filmie postaci która okazałaby się 'bezpłciowa',
zbędna, każda z nich wypełniała film własną osobą. Piękna muzyka,
wzruszająca, porywająca, pięknie wykonana (tak w ogóle to nie wiedziałem że
Deep umie tak ładnie śpiewać, i tak z ciekawostek to sam Burton nie
wiedział czy on umie śpiewać czy nie umie, pierwszy raz usłyszał jego śpiew
już na planie Todda :D :). No i wreszcie sama historia ciekawa,
wzruszająca, zaskakująca. Film wbił mi się z skórę, serce i umysł. Stał się
jednym z moich ulubionych filmów do którego wracam i wracam i pewnie
jeszcze będę wracał.
Takich filmów jak ten jest jak kot napłakał, i dlatego tak przyjemnie jest
łowić takie perełki.