László Nemes otwiera wstrząsający i kontrowersyjny rozdział o holokauście.
Sonderkommando, grupa więźniów ze specjalnym statusem, zwanych też "wtajemniczonymi tragarzami", po kilku miesiącach zabijani dla zatarcia śladów.
Grupa Sonderkommando oddziału żydowskiego otwiera scenę przyjazdu kolejnego transportu 1944 roku do Oświęcimia, zagonienie ludzi do łaźni, informowanie o dobrze płatnej pracy i jakich fachowców potrzeba, zmuszenie do "odświeżenia" się po podróży kąpielą, zamknięcie drzwi....i wtedy usłyszymy ludzkie dramaty, krzyki, płacze, łkanie, uderzanie i walenie w drzwi, dźwięki , nieartykułowane zwroty, agonię...
Po "zagazowaniu" następuje kolejny punkt dnia, sprzątanie, zabieranie nagich ciał, które są targane, wleczone bez szacunku dla jednostki ludzkiej.
Sprawdzanie zawartości kieszeń za jedzeniem, biżuterią i innymi wartościowymi drobiazgami....martwym już się nie przyda....
Wąski kadr, nieostrość scen, zamazane obrazy potęgowane akustyką rozmów, krzyków, rozpaczą w zbliżeniach na głównego bohatera Sonderkommando Szawła potęguję wrażenie naszego uczestnictwa w tym zbrodniczym procesie.
Nikt nigdy wcześniej filmu o holocauście nie pokazał w tak realistyczny, odważny i okrutny sposób, czyniąc bohatera filmu i widza jako uczestnika, i odpowiedzialnego za mord, i slogan "U nas w Auschwitz" można nieźle się urządzić i żyć przez parę miesięcy, to wykonywana praca, wykonuję to, bo ktoś inny miałby zyskać, chce przeżyć...
Klautrofobiczność kadru zbliżonego na Szawła pokazuje, jak bardzo stał się cynicznym, bezwzględnym i wyzbytym ludzkiej godności wykonawcą rozkazów. Zastosowanie tej techniki filmowania z brakiem ekspresji, mimiki Szawła, jego oczy bez wyrazu, ucieka wzrokiem lub po prostu spuszcza powieki wyłącza uczucia, emocje i zwykły ludzki odruch życzliwości.
Pojawienie się chłopca, który uciekał przed śmiercią otworzyła pokłady ludzkiej strony u Szawła lub próbuje odkupić swoje niegodziwe człowieczeństwo przed zbliżającym się końcem wojny, lub przypomina mu to synu, którego utracił. Postanawia pochować chłopca wg obrządku żydowskiego, determinacja i niezłomność doprowadza do "narażania żywych dla martwych".

Géza Röhrig rolę Szawła zagrał bardzo charyzmatycznie bez ekspresji.
Świetne zdjęcia Matyasa Erdely i muzyka Laszlo Melisa.