Tytułowy rok jest najważniejszym w życiu głównej bohaterki Caroline Wexler (Kat Dennings), która przeprowadziła się do małego miasteczka by skończyć szkołę średnią. Tego roku miały miejsce różne wydarzenia jak pożary przemysłowe, dający się w przyszłości we znaki rak jej ojca czy grasowanie mordercy dzieci w hrabstwie. Jako nowa dziewczyna w szkole czuła się bardzo znienawidzona przez wszystkich. Idąc korytarzem dosłownie każdy się na nią gapił. Przytacza historię Laury Lee, która była wzorową uczennicą, ale pracowała w nocnym klubie i przez to wszyscy jej nienawidzili oraz obrzucali podgrzanymi monetami. Skończyła zabita przez wyżej wymienionego mordercę.

Thurston Goldberg (Reece Thompson), również uczeń zaprasza ją po lekcjach na tzw. dymka, który okazuje się być paleniem bongo w samochodzie. Zapytana o powód przeprowadzi podaję pracę taty. Uważa, że szkoła mimo swojego rygoru jest bardzo znarkotyzowana. Nauczyciel Barry Anderson (Josh Lucas), który niedawno wrócił do miasta zadaje wypracowanie na temat ulubionej postaci historycznej. Następnego dnia po lekcjach Caroline wyżala mu się, że nienawidzi nowej szkoły i uczniów, którzy są patologiczni. Po 2 rozmowach w cztery oczy i skutecznym uwodzeniu z jej strony mają romans. Thurston również żywo się nią interesuje.

Od kilku miesięcy nie widziałam tak nieszablonowego filmu. Byłam nastawiona na zupełnie inne kino, ale pozytywnie zostałam zaskoczona, bo oto ta nowa dziewczyna nie jest cichą, szarą oraz wycofaną myszką. Nic bardziej mylnego, jest pewną siebie, drapieżną i sarkastyczną uwodzicielką oraz seksbombą. Jest bardzo krytyczna i niekiedy ordynarna w swoich osądach, np mówi o nowym miejscu zamieszkania ''To upierdliwie przyjazne miejsce pełne bojaźni bożej i przyzwoleń na broń''. Widzi, że uczniowie nie stronią od narkotyków i alkoholu, nawet mówi nauczycielowi, że na imprezie rozdawali rohypnol. Na dokładkę w filmie występuje scena, gdzie najważniejsze dla umierającego po wypadku jest schowanie trawy niż wezwanie pomocy.

Produkcja przypomina mi inne dzieło, które bardzo mi się podobało ''Obyś następnym razem umarła'' (2018). Podobieństwa są w znacznie głębszej fabule, bo w obu filmach mamy wątek romansu z nauczycielem, walki jego z konkurencją oraz sprowadzenia na siebie katastrofy przez główną bohaterkę. Mimo iż gatunek to melodramat mamy tu niejedną komiczną scenę jap np ta w której uczniowie po eksperymentalnym jaraniu z chemią gospodarczą idą zamuleni na lekcje czy gdy Caroline nazywa Barryego Polańskim. Jest też sporo momentów, które można nazwać awkward.

Dorośli zostali spłyceni do osób łatwowiernych i przekupnych jak dziecko za cukierka. Ojciec głównej bohaterki wydaję się być jak chorągiewka. Partnerzy panny Wexler przechodzą w trakcie trwania akcji przemianę jeden na lepsze drugi na gorsze. Szkoła do której chodzą wydaje się olewać temat poza bramką wykrywającą metale. Uczniowie chodzą pod wpływem, w toaletach się narkotyzują. Caroline za nazwanie nauczycielki s*** nie ma żadnych konsekwencji. Zdjęcia są świetne, szczególnie okolice opuszczonej anteny. Aktorsko również nie mam nic do zarzucenia. Kat Dennings, Reece Thompson i Josh Lucas odwalili kawał ogromnej roboty. Ostatnim co chce pochwalić jest cudowna muzyka. Moja ocena to 9/10.