Za pomoca tego bohatera Spielberg chciał pokazac absurd wojny - gdzie gina najodwazniejsi a tchÓrze zyja nadal. Wojna to loteria - bardzo czesto o zyciu lub smierci decyduje przypadek, a nie umiejetnosci czy uzbrojenie (odsyłam do The Thin red Line...). Nie każdy umie i chce walczyc - kapral Upham nie był zołnierzem, był wyciagnietym zza biurka tłumaczem i gryzipiórkiem. Po prostu sie bał. Na wojnie są i tacy, którzy nie umieja sie w niej odnaleźć, bo sa nią przerażeni. Postac kaprala Uphama dopełnia obrazu roznych postaw wsród uczestnikow wojny. W pewien sposób Upham jest ofiara wojny, bo widzi śmierć swoich kolegów, a nie jest w stanie im pomóc, chociaz na pewno bardzo tego chce. Dla mnie to postac tragiczna. Moze nie budzi sympatii, a nawet troche denerwuje, ale jednak współczuje mu. Kto wie, czy my w podobnej sytuacji nie zachowalibysmy sie podobnie?
W końcówce Niemcy sie mu poddali, bo wiedzieli, ze dla nich walka o most jest już przegrana. Zdawali sobie sprawe, ze wokol moze byc o wiele wiecej Amerykańskich zolnierzy niz ten jeden (czyli Upham), dlatego poddali sie licząc, ze jak nie beda juz walczyć, to oszczedzi ich takze reszta Amerykanow znajdujacych sie w poblizu. Owszem - w siodemke zabiliby Uphama, ale ten moglby krzyknąć o pomoc i wtedy cala siodemka Niemcow zostałaby zastrzelona przez zonierzy Amerykanskich.