James rozpoczyna naukę na uniwersytecie, chłopak trenuje sztuki walki i szybko znajduje wspólny język ze swoim współlokatorem Markiem. Gdy nowo poznany kumpel jest szykanowany przez okoliczny gang James staje w jego obronie stając się tym samym wrogiem numer jeden dla przywódcy gangu Craiga Tannera. Gdy James staje się ofiarą napaści z pomocą przychodzi mu kucharz z restauracji, w której dorabia jako kelner. Okazuje się, że niepozorny Wing jest mistrzem kung fu.

+ prosta historia potrafi wciągnąć i nie ma tu mowy o nudzie
+ na plus też zdecydowanie sceny treningu, jest ich tu dużo i są naprawdę pomysłowe i oryginalne, za małolata takie rzeczy działały na wyobraźnię jak mało co
+ dynamiczne i efektowne choreografie, pod tym względem jest naprawdę dobrze, szczególnie w kilku scenach, widać, że palce w tej produkcji maczali ludzie zajmujący się kinem akcji w Hong Kongu
+ na plus też zdecydowanie Tang Tak Wing w roli mistrza, aż dziwne, że ten aktor zagrał tylko w dwóch produkcjach bo zdecydowanie wymiata, dla odmiany Ken McLeod to straszny drewniak jeśli chodzi o aktorstwo ale umiejętności w sztukach walki odmówić mu nie można
+ co by nie mówić to mega nostalgiczny seans, film potrafi przenieść do lat 90tch na całego

- patrząc obiektywnie, fabuła to straszna sztampa, zapożycza ile wlezie z innych tytułów i to w mało oryginalny sposób
- dialogi to prawdziwa tragedia, chyba ktoś je napisał na kolanie chwilę przed kręceniem zdjęć bo część jest zupełnie od czapy
- film miewa też problemy z zachowaniem płynności, sceny czasem zmieniają się totalnie chaotycznie a wątki urywają nagle
- realizacja bywa też niechlujna i bardzo rzuca się to w oczy
- można było poświęcić trochę więcej czasu na finałowy turniej, takie starcia zawsze mają potencjał na zbudowanie odpowiedniej atmosfery a tutaj pomimo twistu wszystko sprawia wrażenie strasznej skrótowości

Podsumowując, sentymentalna podróż do wspaniałych lat 90tych i kaset VHS wypożyczanych hurtem. Filmy sztuk walki łykało się wtedy jeden za drugim, oglądając z szeroko otwartymi oczami wyczyny aktorów. Nie inaczej było ze "Szkołą Kickboxerów", która chociaż wtórna to potrafiła zapaść w pamięć. Obiektywnie film się dzisiaj mocno zestarzał i widać wszystkie niedociągnięcia jak na dłoni ale dla fanów gatunku to nadal przyzwoita produkcja. Ja bawiłem się naprawdę dobrze i o nudzie nie było mowy. A za kilka lat pewnie znów do niego wrócę żeby znów poczuć się jak w latach 90tych. ;)