Jeden z lepszych filmow [amerykanskich] traktujacych o wojnie i probujacych rozliczyc [Amerykanow] z tejze wojny. Ucieszylo mnie, ze nie jest zbyt efekciarski, to znaczy - wieksza role przylozono do fabuly, niz efektow specjalnych [nasuwa sie nieszczesne Pearl Harbor]. Do jakosci efektow nie mozna sie zbytnio przyczepic.
Dodatkowym plusem moze byc ciekawie opowiedzony [retargacje, retrospekcje, szarawo-popielaty obraz w czasie narracji o wojnie] oraz dobre i cieple zakonczenie. Skupiam sie na zakonczeniu, poniewaz do ostatnich minut film moze sie wydac smutny i bez nadziei [caly szum zwiazany ze sztandarem, kampania zdobywania bonow, losy Rene i Ira po wojnie, chociazby sama fabula zdobywania wyspy]. Mimo wszystko uwazam, ze przeslanie bylo pozytywne - nie mam smutnych skojarzen po obejrzeniu filmu. Nie beda mi przychodzic do glowy obrazy ginacych zolnierzy, falszywej kampanii bonowej - tylko cieplej opowiesci o zwyklych ludziach, ktorzy chcieli byc tylko soba, ktorzy oddaliby za przyjaciol zycie. I niektorzy oddali.
Minusem moze byc tylko przypadkowe 'spotkanie' Ira i Doc'a na drodze w Teksasie, ktore jest nieco sztuczne oraz sama wizyta Ira'y w domu Iggy'iego bodajze. Reszta - bardzo OK.
Co do polskiego tytulu 'Sztandar Chwaly' - nie ma sie do czego przyczepiac. Moze byc.
Ocena 9/10. Polecam.