choć odnoszę wrażenie, że jest tu coś więcej, w sensie jakaś niewidzialna nić łącząca sheelę i jej mistrza, o tę jednak nić widmo nawet się nie tyka, nie zahacza, nie zaczepia, ledwo się ją muśnie i ucieka, a szkoda..

reszta tonie we frazesach, ogólnikach i sloganach, pustych słowach bez znaczenia, modnych hasłach nowej ery, głupio-mądrych, bełkotliwych, hipisiarskich i piskliwych

ps.

reasumując: czego nauczyła mnie sheela czego nie nauczyła mnie ośmiornica, a nauczyła najnowsza przedpośmiertna autobiografia woody'ego allena? niczego!

pps.
słowem, a nawet okiem, na sheelę warto patrzeć, ale tylko patrzeć.. sheela jest piękna, ale powinna milczeć, ona jest jak perła.. nie, jest jak ten człowiek, który ma w ustach perłę: kiedy tylko się odzywa perła wypada mu z ust, oto cała sheela..