Western? Raczej nie. Ogólnie rzekłabym że beznadziejny, ale nie zdenerwował mnie szczególnie. Najbardziej uwielbiam spaghetti i anty- westerny...Np. Siedmiu wspaniałych nieco mnie bawi już, ale doceniam również. Chodzi bowiem o klimat, który westerny posiadają, a czego w Szybkich i martwych po prostu nie ma nawet w małych dawkach. Jak na ironię- najbardziej Di Caprio mi się tu podoba, z banalnego powodu: gra podobnie jak parę lat później w Celebrity. Postać Brandona to w dużej mierze karykatura i tak samo patrzę na Kid'a tutaj (nawet owo imię, w westernach kojarzące się przecież od razu z jedna sławna postacią- Bill'ym.) Tylko co owe dzieło ma wspólnego z westernami? Chciałoby się rzec iż wystrój, ale tylko z pozoru. Można ujrzeć, bo bardzo pocieszne, zabawne, przy tym jednak na nudę się narażają niewytrwali, albowiem wszystko jest do przewidzenia, z reszta czy może być inaczej, skoro na wszelkich możliwych schematach fabuła jest zbudowana? Włącznie z tym iż ładny facet musi koniecznie przelecieć ładną pannę i to najlepiej przy ścianie. Mamy też kajdanki (perwersja?:>>), wzruszającą zemstę i wyciskające łzy z oczu opowieści księdza (eh, to przez zabójstwo duchownego tez nim został?:) Freud na pewno znalazłby na to określenie:>>)