Niesamowite, że ten skromny, acz śmiały dramat sci-fi wyszedł kiedyś spod ręki faceta, który od blisko 30 lat zainteresowany jest głównie franczyzą 'Gwiezdnych Wojen'. Jeśli czegoś to dowodzi, to jedynie faktu, że pieniądze nie idą w parze z twórczą kreatywnością. A szkoda, bo 'THX 1138' zdradza niesamowity potencjał i ambicje młodego reżysera, który jeśli tylko by chciał, mógłby być drugim Coppolą czy Scorsese. Pełnometrażowy debiut Lucasa, będący pełniejszą wersją jego (i tak świetnego) filmu studenckiego, nie został doceniony w dniu premiery i nie jest należycie doceniany blisko 40 lat później. Wtedy padł ofiarą niemrawej dystrybucji Warner Bros, którego decydenci nie byli zainteresowani filmem tak niekonwencjonalnym, teraz jest ofiarą dziedzictwa swego twórcy. Wszak często spotyka się opinie, że film owszem, jest niezły, ale przecież to tylko twór gościa od 'Gwiezdnych Wojen', jakby zapominając o jego faktycznej wartości i roli jaką 'THX 1138' odegrał w amerykańskim kinie. Iście orwellowska wizja Lucasa po blisko czterech dekadach jest przecież filmem ciągle aktualnym, zwłaszcza w dobie błyskawicznego rozwoju demograficznego, niepohamowanego konsumpcjonizmu i niebezpieczeństw związanych z globalnym ociepleniem. Coraz bliżej nam do ciasnej puszki pełnej wyobcowanych jednostek, jaką jest świat w filmie Lucasa. Co ciekawe reżyser nie opowiada w nim tylko o przyszłości - ta służy jako metafora czasów ówczesnych.

Z perspektywy czasu 'THX 1138' jest wizjonerstwem wysokiej próby, z którego kolejni twórcy czerpią do dziś ('Blade Runner', 'Equilibrium', 'Gattaca', '12 małp'). Trudno gdzieś spotkać taką opinię, ale zaryzykuję dość śmiałe stwierdzenie, że nie tylko kino sci-fi, ale cała amerykańska kinematografia ma olbrzymi dług względem Lucasa i jego debiutanckiego filmu. 'THX 1138', pierwsze dziecko założonego przez Coppolę American Zoetrope, posłużyło bowiem jako twórcze podwaliny dla całej dekady, dla wszystkich tych twórców, którzy w kilku następnych latach stanowili śmietankę amerykańskich filmowców. Obraz Lucasa to pierwsza wyraźna oznaka, że gdzieś poza wielkimi studiami czai się młode pokolenie kreatywnych ludzi, którzy na trwałe odcisną piętno na amerykańskiej kinematografii. I szkoda tylko samego Lucasa, który po tym niedocenionym (!) sukcesie, wolał realizować już tylko dziecięce marzenia.