Na 'Brokeback Mountain' wybrałem się w czwartek. Załapałem się na jeden z ostatnich seansów, kiedy kino było praktycznie puste. Podszedłem do tego filmu bardzo sceptycznie. Nie lubię szeroko reklamowanych produkcji, bo zazwyczaj się na nich zawodzę. Poza tym temat gejowski nie był niczym nowym i podejmowano go już w wielu ciekawych filmach (np. 'Happy Together'). Jednak 'Brokeback Mountain' bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie powaliło mnie na kolana to czym wszyscy się zachwycają (zdjęcia i muzyka). Jednak jest w tym filmie coś co wzrusza, urzeka...Wszystkie elementy idealnie do siebie pasują. Ogromna w tym zasługa genialnego kwartetu aktorskiego, po prostu owacje na stojąco dla nich! Oglądając ich zmagania zupełnie oderwałem się od rzeczywistości. Istniał tylko Jack i Ennis i ich uczucie. Dziwne uczucie, bo okazywane za pomocą spojrzeń gestów i...braku słów. Jedynym swoistym wyznaniem miłości są słowa 'Chciałbym wiedzieć, jak cię zostawić'! Niewątpliwie miłość tragiczna (jak pisał Sobolewski współczesny Tristan i Izolda), a sami bohaterowie są pełni smutku, goryczy i zmęczenia. Ale wracają do siebie, bo to uczucie to jedyne co daje im siłę do życia. Jest to chyba pierwszy melodramat, na którym miałem łzy w oczach, o którym nie mogę zapomnieć i ciągle przypominają mi się niektóre sceny. I jeszcze jeden aspekt 'Brokeback Mountain'. Jest on w pewien sposób pesymistyczny, a może raczej przytłaczający. A za pewne dlatego, że jest poprostu prawdziwy (mimo wg mnie dosyć wyidealizowanej historii). Niby love story a jakimś cudem wstrząsa...
P.S. Nie mam złudzeń, że ten film zmieni coś w nastawieniu ludzi do homoseksualistów (szczególnie w Polsce), bo ci którzy nas nie tolerują, wyśmieją go albo przejdą obok niego obojętnie. Jednak cieszę się, że film zrobił wrażenie na wielu osobach i skłonił do stawiania sobie wielu pytań.