PorteR, wchodzę na ten portal bo lubię czytać Twoje wypowiedzi na temat TBM,są bardzo osobiste i widać ,jak Ci ten film nie daje spokoju.A że nie bardzo lubię aż tak pobliczne dyskusje to zostawiam maila ,możesz napisać.Własnie dzis na przeciwko łózka powiesiłam plakat z filmu i ciągle patrzę na zdanie wydrukowane na kapeluszu Ennisa:Miłośc ponad wszystko...

nokia42@o2.pl

dzięki, już niedługo napiszę coś więcej. Pozdrawiam

Witaj, ja odebrałem ten film podobnie jak Ty, teraz prawie codziennie będąc w pracy (siedzę przy kompie) słucham z netu muzyki, cały film staje mi znów przed oczyma i po chwili muszę przestać słuchać, bo łzy napływają mi do oczu. Czekam aż film ukaże się na DVD abym mógł obejrzeć go w domu i wypłakać się, może wtedy mi ulży, bo od obejrzenia TBM mam wrażenie jak bym miał w sobie jakąś wyrwę, wyrwę której nic i nigdy nie wypełni. Ten film to nawet nie dramat to HORROR

Jeżeli chciałbyś pogadać to podaje GG 7448105

Mam cos podobnego...ciągle myśle o filmie, cały czas mam w głowie sceny z filmu i jego muzyke,w pamięci zostały mi tez fragmenty książki i dialogi...
teraz czuje taka dziwna pustka....
Ja jeszcze bym dodała,że ten film jest dramatem psychologicznym,który na długo pozostaje w pamieci...

Taka właśnie naszła mnie myśl: że lepiej jest żyć szczęśliwie a krótko, niż długo i w ciągłym strachu przed opinią społeczeństwa. Można nabawić się lęków, frsustracji, a nawet poważniejszych chorób psychicznych, tylko przez strach i tego, co ludzie powiedzą. Ta scena, w której ojciec pokazuje swoim synom zwłoki kowboja, który mieszkał z drugim kowbojem, ku przestrodze, stanowi o totalnym zacofaniu. W tym momencie pojawia się pytanie - jak my Polacy podchodzimy do tej problematyki i czy spora część naszego społeczeństwa nie przypomina tych drani, którzy zabili człowieka tylko dlatego, że kochał osobę tej samej płci? Nie chcę mówić o grupach o oczywistych "poglądach" tj. np. młodzież wszechpolska, bo nie mam zamiaru tym razem mieszać tego z polityką. Mimo wszystko najgorzej wychodzą na tym ludzie, którzy nie potrafią wykrzesać z siebie, choćby iskry zrozumienia, nie mówiąc o tolerancji, zamiast tego płoną nienawiścią, która sama w sobie doprowadzi tych do zguby.

u mnie podobnie jak u Was :-) też ścieżka dźwiękowa w pracy, też ukradkowe wzruszenie i przelatujące sceny z filmu...
Klikam na tym forum już od jakiegoś czasu...Czytam większość postów i ... nadal nie rozumiem z czego wynika aż taka ogromna siła oddziaływania tego filmu na mnie...A zdarza mi się to pierwszy raz! tzn uwielbiam kino - odlądam wiele filmów - ale jeszcze żaden film mnie nie zmianił, nie namieszał mi w życiu...Postacie wydają mi kimś bliskim...też czuję jakąś pustkę...hmm...pozdrawiam

p.s. to jest jednak chyba melodramat - ale pozbawiony lepkiej amerykańskiej konwencji, nakręcony przez reżysera z innego kręgu kulturowego...

Melodramat - (gr.) gatunek literacki lub filmowy o sensacyjnej fabule, zwykle miłosnej, nasyconej patetyczno-sentymentalnymi efektami i kończącej się z reguły pomyślnie dla bohaterów szlachetnych, a źle dla tzw. "czarnych charakterów".

źródło: wolna encyklopedia WIKIPEDIA

Fakt, film jest niby niczym nadzwyczajnym, niskobudżetowy, a jednak niewiele jest produkcji w historii kina, które aż tak oddziaływałyby na widza (tu akurat mnie). Jestem wrażliwym człowiekiem i nieraz popłynęł ami łaza w czasie oglądania filmów, ale TBM jest w tym wyjątkowa, że nawet gdy przestają płynąć łzy dusza płacze nadal. Z pewnością spory udział ma w tym doskonała muzyka pana Santaolalla. Gdy oglądałem film prawie jej nie zauważyłem, lecz teraz wzrusza mnie bardzo gdy jej słucham.