W sumie... dobre podsumowanie.

zgadzam się poza jednym; moim zdaniem konflikt dowódców został dobrze zarysowany, a na pewno uczciwie.

Cóż, sprawa dyskusyjna, jednak Żołędziewski jest mocno jednowymiarowy. Taki mało "ludzki". A Sucharski mimo, że schorowany to jednak kawaler Virtuti Militari... W filmie od początku przyjmuje defetystyczną postawę co chyba nie do końca jest zgodne z prawdą, nawet jeśli się załamał. Po prostu Żebrowski wykazuje w filmie mało żołnierską postawę. Wiem co mówię bo jestem synem zawodowego oficera :)

być może, ale ja mam inne odczucia. wg mnie major Sucharski czuł się odpowiedzialny za życie swoich żołnierzy i wolał skapitulować, żeby nie narażać ich, bo wiedział, że żadna odsiecz nie przybędzie. z kolei kapitan Dąbrowski wierzył, że sojusznicy otworzą drugi front, poza tym rzeczą świętą dla niego było bronienie Ojczyzny do końca, dla tego nie godził się na to by wywiesić białą flagę. Major patrzył na to bardziej realistycznie. ten konflikt jest dobrze pokazany moim zdaniem, nie nam oceniać, który z nich miał rację i kiedy był odpowiedni czas by zaprzestać walk. Chochlew przedstawił ten konflikt obiektywnie, zadał otwarte pytanie, które widz sam musi przemyśleć.

To prawda, pomysł reżyserski był bardzo dobry, wolałbym jednak by realizacja była trochę lepiej zagrana.. Wolałbym raczej stopniową metamorfozę Sucharskiego z twardego, wymagającego oficera (podobno taki był) w człowieka, którego przerosła sytuacja. I Dąbrowskiego jako owszem idealistę, ale troszczącego się o żołnierzy i wykazującego trochę więcej emocji. Przecież oficer, za którym poszli "jak w dym" obrońcy musiał być charyzmatycznym, budzącym sympatię, podziw i szacunek żołnierzy oficerem. W filmie tego niestety nie widać.

rzeczywiście twórcy słabo rozpisali postać kpt. Dąbrowskiego. szkoda, bo można byłoby stworzyć charyzmatyczną postać o bardziej rozbudowanej psychice. zgadzam się, że tutaj tego brakuje.