Pierwszy raz czuje potrzebę wyjaśnienia tego na co oceniłam film. Przez ponad połowę filmu patrzyłam tylko kiedy się skończy, albo może wreszcie łaskawie zacznie się coś dziać. Znudzona standardowym romansidłem nie miałam nadziei dla filmu. Klimatyczne, ale jednak "nic nie wnoszące" romansidło.
To samo już sprawiało, że miałam coraz gorsze nastawienie do filmu, oglądając go.
I wtedy wciąż kontrolując ile zostało do końca filmu (20 minut) nastała scena wyjazdu Olivera i to sprawiło mimowolny potok łez, a potem było już tylko coraz gorzej. Scena z ojcem ratuje według mnie cały film. Po tych słowach dostrzegłam wiele rzeczy, które niestety zostały mi przesłonięte przez prostotę filmu.
Ostatnia scena sprawia, że mimo iż minęło kilka minut odkąd obejrzałam film wciąż nie mogę się pozbierać.
Z czysto technicznej strony: klimat przenosi do odpowiednich lat, a muzyka.... muzyka sprawia, że czujesz emocje filmu nawet już po tym jak się skończył. Nie potrafię opisać jej słowami. To trzeba przeżyć i ponownie posłuchać