Długo zabierałam się do obejrzenia tego filmu. Historia tak prosta, że aż banalna. Wiele takich już było i wiele jeszcze takich będzie, ale ta została inaczej zaserwowana. W taki subtelny, wyciszony sposób. Tu liczą się takie drobne gesty, niedowiedzenia. Nieśmiałe uśmiechy, ukradkowe spojrzenia. nawet jak przychodzi do wybuchu namiętności, to jest to pokazane w piękny, niewulgarny sposób. Do tego piękne plenery skąpanych w letnim Słońcu Włoch (aż chce się wszystko rzucić i tam pojechać), wspaniała ścieżka dźwiękowa (mogę jej słuchać w nieskończoność) i naprawdę świetna gra aktorska (Timothée Chalamet zapowiada się na ikonę kina albo przynajmniej aktora z górnej półki). Jedyny czego żałuję, to to, że nie miałam przy sobie większej ilości chusteczek. Dawno tak nie płakałam na żadnym filmie (no, nie licząc "Indochin", ale to akurat film, na którym zawsze płaczę) i po którym wyszłam w mocno melancholijnym nastroju do rozmyślań nad życiem, miłością i tym podobne. Oby w przyszłości więcej było takich filmów. A do tego to na pewno będę wracać.