Trochę rozczarowujący film, bardziej dramat niż komedia. Śmiechu trochę, ale więcej zadumy nad bezsensownymi poczynaniami życiowymi bohaterów. Pokazany buhaj rozpłodowy, 3 partnerki, 3 synów (Dorociński daje radę jako "andrzej wilk"), typiara co szuka bolca, bo jej facet nie zaspokaja ("WANDA") i pokręcona psychiatra, która sama potrzebuje pomocy, nakręca się lekami psychotropowymi i pali trawę. Parę dobrych scen, ogólnie można obejrzeć, jak ktoś się nudzi. Dziwią mnie oceny i zachwyt krytyków, chyba oglądamy inne filmy. Oczywiście, w filmie alkohol musi się tu lać strumieniami, co jest bardzo smutne, bo mamy naród patusów i alkoholików (nie piję od 2018 r., wcześniej wpadały 2 piwa tygodniowo, wóda raz na kilka lat i też nie za dużo, więc jak na polskie warunki zawsze byłem abstynentem). Trudno, trochę na tym oparty jest zamysł w tym "dziele", że zamiast in vino veritas (po winie wychodzi na jaw prawda), parafrazując in bimber lies the truth. Totalnie nierealistyczne, że typiara 2x lat by poleciała na "andrzeja wilka" i jeszcze zostawiła go z bachorem, wydumany happy end (za pożar i zagrożenie czyjegoś życia to by obaj bohaterowie nie wyszli z pudła przez naście lat). Ogólnie, film nie jest zły, nie jest wybitny. Do szybkiego zapomnienia. Najbardziej denerwuje mnie kalka z TARANTINO, żywcem skopiowana scena z "Bękartów Wojny", gdy do stołu pochodzi HANS LANDA, a SHOSHANNA ma pełne portki. Tu to samo, pojawia się dorociński i ostaszewska już w strachu, narasta nerwowa muzyka. Oklepany trik.