Nową wersję 'Teksańskiej masakry' z 2003 roku przyjąłem dość entuzjastycznie. Co prawda film Nispela nie miał już drugiego dna jak oryginał Hoopera, ale nadrabiał to niezłym klimatem i świetną oprawą techniczną, których po trzydziestu latach trudno było doszukać się w pierwowzorze. 'Początek' ma dokładnie te same zalety, ale za to miażdży go spora wtórność i przewidywalność, która razi zwłaszcza w stosunku do niedawnego remake'u. Twórcy wykazali się tu sporą bezczelnością, bo na dobrą sprawę otrzymaliśmy po raz drugi ten sam film. Ilość podobieństw jest uderzająca - czwórka nastolatków, bieganiny po domu, tortury w piwnicy, ucieczka przez rzeźnię... Na domiar złego nie można tu mówić o jakimkolwiek zaskoczeniu, bo każda z negatywnych postaci musi przeżyć do wydarzeń z remake'u. Nam pozostaje wyczekiwanie na śmierć głównych bohaterów i każdego, kto nawinie się pod jakieś ostre narzędzie, o co tutaj zaskakująco łatwo. Tytułowa masakra została posunięta do tak mechanicznej czynności, że po kolejnym poćwiartowanym ciele przestaje robić na nas jakiekolwiek wrażenie, a głupota bohaterów, którzy potrafią zginąć niezależnie od tego w co są uzbrojeni, zaczyna irytować. Nie tak sobie wyobrażałem ukazanie początku jednego z najbardziej kultowych i rozpoznawalnych bohaterów kina slasher/gore.