Wybór reżyserów imponujący, choć zabrakło kilku młodych twórców kina grozy (Dante Tomaselli,
Ryan Nicolson, Eli Roth, Alexandre Aja, Pascal Laugier, Alexandre Bustillo, Julien Maury) a i tych
ze starszego pokolenia można tu było zaprosić (nie mówię już nawet o Cravenie czy Hopperze,
ale np. Iglesia…). Wybór kilku zaś uważam za dość dziwny, ale ogólnie jest dobrze.
Sama realizacja jest zastanawiająca – filmy sprawiają wrażenie, jakby reżyserzy mieli do
dyspozycji bardzo różne budżety. Większość historii była ciekawa, nawet jeśli nie powalały, a
kilka wg. mnie było naprawdę dobrych. Nie warto rozpisywać się o poszczególnych nowelach, wg.
mnie po prostu trzeba zobaczyć całość – każdy powinien znaleźć coś dla siebie, o ile lubi się
takie pokręcone klimaty pełne seksu, przemocy i… fekaliów (niektóre nowele były naprawdę
mocne). Niektóre nowelki były jak na mój gust zbyt idiotyczne, zbyt zryte, lub po prostu średnio
ciekawe, lub średnio zrobione, ale jednak większość mi się podobała. Całość oglądało się bardzo
dobrze, bo jak tyle historii, to tu się nudzić?
Polecam fanom gatunku, ale uprzedzam, że nie jest to żadna rewelacja, po prostu ciekawy
przekrój dzisiejszego horroru ukazując jego lepsze i słabsze oblicza.