William Friedkin po 40 latach od nakręcenia Egzorcysty kontaktuje się ze znanym włoskim egzorcystą o. Gabrielle Amorthem. W trakcie rozmowy reżyser zwraca się z prośbą do egzorcysty o możliwość nakręcenia prawdziwego rytuału egzorcyzmów. Tak właśnie reżyser uwiecznia na ekranie dziewiąty egzorcyzm opętanej Cristiny. Uwieczniony materiał następnie konfrontuje z lekarzami psychiatrii i neurologii, którzy zawsze znajdą wytłumaczenie niewytłumaczalnego oraz zdezorientowanym biskupem, który wyciąga słuszną lekcje pokory z obejrzanego materiału. Jak się później okazuje historia będzie miała dalsze następstwa...

Friedkin w swoim filmie udowadnia, że istnieje zawłaszczającą duszę człowieka zło, które jest szokujące, ohydne, zezwierzęcone... ale co z tego wszystkie, że to szkaradne zło jest i posiada taką moc? Chciałbym drogi widzu przez seansem przeciągnąć Twoją uwagę podczas oglądania na tą drugą stronę, na ten drugi człon z nazwy filmu utożsamiający dobro... konkluzją jest to, że oprócz zła istnieje też i dobro, które jest potężniejsze i które potrafi uwalniać od zła, jakim jest szatan. Idąc za radą prof. Jeffreya Burtona Russella przedstawionego w filmie, nie należy skupiać się w życiu na złu ale przede wszystkim na dobru, jakim jest Bóg, który chroni nas od ataków złego jak i jako jedyny potrafi uwolnić duszę człowieka od jego wpływu. Warto zwrócić uwagę podczas oglądania egzorcyzmu nie na tego złego ale na to dobro jakim jest świętobliwy o. Amorth, którego postawa odznacza się duchowym spokojem, wewnętrzną harmonią ale i humorem oraz radością, mimo jego mocno podeszłego wieku i schorowania. Jak przedstawiono w filmie o. Amorth zaczyna każdy (może się zdawać za chwilę niezwykle szokujący egzorcyzm) od zadziwiającego gestu w którym naigrywa się z diabła. O. Amorth po ponad 30 latach posługi egzorcyzmowania wie, że Bóg jest silniejszy, a tylko z pozoru silniejsze zło jakim jest szatan i tak będzie musiało zawsze na końcu przegrać.

Jak sprawdziłem film ma słabe oceny jak i krytyczne recenzje na zagranicznych portalach (nie ma co się dziwić laickim odbiorcom), to uważam, że jest to świetny materiał dowodowy, iż istnieje duchowy wymiar dobra i zła we wszechświecie. Po seansie film zmusza do refleksji i jeszcze na długo porusza duszę, stąd ta gwałtowna reakcja złego, kiedy reżyser spotyka się z Cristiną w Kościele po egzorcyzmach.

Warto zobaczyć, warto się zreflektować i warto odwracać się od zła kierując się na tą drugą, lepszą stronę... zwracając się do dobra jakim jest Bóg. Amen!