THE GETTING OF WISDOM Bruce’a Beresforda wraz z późniejszą MOJĄ BŁYSKOTLIWĄ KARIERĄ Gillian Armstrong tworzą cudowny dyptyk dojrzałego filmu młodzieżowego tamtej epoki. THE GETTING OF WISDOM reprezentuje nurt historyczno-kostiumowego kina z Australii (tzw. gatunek AFC), które, zdaniem lokalnych krytyków, najbardziej przysłużyło się rodzimej kinematografii. Uwielbiała je widownia, doceniano je też daleko poza kontynentem. Te filmy cechowały się tradycyjną formułą narracji i zwykle literackimi korzeniami. THE GETTING OF WISDOM to ekranizacja kochanej w Australii powieści Ethel Richardson z 1910 r. Istną heroiną tej opowieści jest nieokrzesana, acz pewna siebie dziewczyna z głębokiego outbacku (wspaniała Susannah Fowle), która trafia do wiktoriańskiej szkoły z internatem w Melbourne, gdzie wyróżniając się żywiołowym usposobieniem, kolorowym strojem i pospolitym pochodzeniem, stawia czoła kolejnym przeciwnościom losu. Beresford zdecydowanie uatrakcyjnił swoją fabułę względem powieściowego pierwowzoru, dzięki czemu THE GETTING OF WISDOM to nie tylko wartościowy, nostalgiczny crowd-pleaser, ale też iście feministyczne kino, stanowiące pochwałę indywidualizmu, ciekawości świata i podążania własną ścieżką w życiu. To też taki film, który etap edukacji dzisiejszej szkoły średniej, pokazuje jako coś, co trzeba przetrwać i po prostu iść dalej, nie oglądając się za siebie, za to potem otwierając się na nowe doświadczenia i to, co przed nami. To chyba najfajniejsza mądrość, jaka płynie z losów bohaterki filmu. Paradoksalnie THE GETTING OF WISDOM nigdy nie miało szans na rozgłos, na jaki ta produkcja zasługiwała. Ukazała się pomiędzy PIKNIKIEM NAD WISZĄCĄ SKAŁĄ i wspomnianą MOJĄ BŁYSKOTLIWĄ KARIERĄ, zostając przez nie niejako skanibalizowaną. Bruce Beresford nigdy nie był też tak wyrazistym filmowcem jak wówczas Peter Weir czy Gillian Armstrong, czego THE GETTING OF WISDOM – dziwaczna hybryda kina rozrywkowego, młodzieżowego, społecznej satyry i obyczajowej komedii – stanowi najlepszy dowód. Dziś ten film zniknął z radarów, zachował się w pamięci nielicznych głównie jako jeden z wielu reprezentantów kanonu ukochanego niegdyś gatunku AFC.