Jak, no jak to możliwe, że w dzisiejszych czasach powstają tak źle skonstruowane filmy i zgarniają najbardziej prestiżowe nagrody? Szanse na polubienie bohaterów zyskaliśmy dopiero w jakiejś połowie filmu, gdy była scena z tym małym Beckhamem grającym w piłkę z tym saperem-szaleńcem. Takich rzeczy się po prostu nie robi, wcześniej byliśmy świadkami trzech dużych akcji, gdzie w gruncie rzeczy nie znaliśmy bohaterów i gówno nas obchodziło, czy wybuchną, czy nie. Dużo bezsensownych i głupich wtrętów (np. granat dymny i arab w taksówce w drugiej akcji, chwilowy plan żołnierzy, żeby zabić tego sapera), najgorsze jest jednak to, że bohaterowie tego filmu byli pozbawieni jakiegoś celu (cel zatytułowany "przeżyć do napisów" się nie liczy), nie musieli ratować szeregowca Ryana, nie musieli zagłębiać się w dżunglę, żeby powstrzymać szaleńca uważającego się za boga, tylko rozbrajali bomby, jedna po drugiej, dzień po dniu. Oczywiście film ma swoje dobre strony, świetne zdjęcia, bardzo dobry montaż, jedna naprawdę udana scena (z tym ojcem rodziny pod koniec), ale to za mało, żeby uznać go filmem roku 2009.