Jeśli dobrze policzyłem bohater filmu zamówił 12 filiżanek kawy zjadł 6 karteczek i 3 razy się przebrał w 4 różne kreacje. Powtarzalność i cykliczność tych czynności stała
się wręcz groteskowa. Oczywiście podróżował incognito w związku z tym jego kreacje "w ogóle" się nie rzucały w oczy, podobnie jak kreacje jego tajnych
współpracowników, dostarczających mu kolejne pudełka z mniejszą lub większą ilością zapałek (dobrze że ich zjadać nie musiał).
Poza tym jego podróż zaczęła się w dużym mieście i poprzez mniejsze miasto i wieś dotarł na pustkowie, a niemal wszyscy napotkani ludzie przypominali mu o małej
ważności życia, co najwyraźniej nieopatrznie wziął za pewnik.
Film oglądało się trochę jak parodię filmów Lynch'a.
Reasumując Jarmusch'owi albo skończyły się pomysły albo przechodzi kryzys. Mam nadzieję że się jeszcze z tego podniesie.