Prowokacyjny film kontrowersyjnego greckiego reżysera Nikosa Nikolaidisa ("Singapore Sling" i in.) i trzecia część jego trylogii "The Shape of the Coming Nightmare" (po "Evridiki Ba 2O37" z 1975 roku i "Porannym patrolu" z 1987 roku). Cztery wysterylizowane kobiety mieszkają i pracują w kontrolowanym przez totalitarny rząd burdelu (mikro-więzieniu). Ich praca polega na pełnych przemocy sesjach BDSM z klientami. Każdy ich ruch obserwują zamontowane kamery. Sam burdel (miejsce zamieszkania czterech kobiet) jest bliski dezintegracji. Kiedy jeden z klientów znika rozpoczyna się seria opresyjnych przesłuchań...

Nakręcona metodą SOV fascynująca dystopia przesycona brudem, czarnym humorem i sporą dawką seksualnej perwersji. Mamy tutaj typowe dla Nikolaidisa wymiotowanie, krwawe poronienie, podglądactwo, niewidzialny gwałt, groteskowe halucynacje, przemoc, praktyki BDSM i ponurą brzydotę. Powraca jak bumerang obecny już w poprzednich filmach "The Shape of the Coming Nightmare" motyw złowieszczej i odhumanizowanej rządowej kontroli. Jednak wbrew pozorom w "The Zero Years" można znaleźć łączącą cztery kobiety chęć przetrwania oraz nadzieję na lepsze jutro. Wszystkie cztery główne postaci mimo sterylizacji pragną urodzić potomstwo. Nie są jednak w stanie opuścić piekła (Hadesu), w którym się znalazły.

Co mnie zawsze zachwycało w filmach greckiego reżysera np. w wysmakowanym czarno-białym "Singapore Sling" (1990) czy w "See You in Hell, My Darling" (1999) to właśnie aktorki. Nie inaczej jest w "The Zero Years". Kobiety grające w filmach Greka są fascynujące, niekiedy wręcz hipnotyczne. W filmie zagrały Vicky Harris, Jenny Kitseli, Arhontissa Mavrakaki i Eftyhia Giakoumi. Ta ostatnia aktorka ma przepiękne długie włosy. Natomiast blondwłosa Arhontissa Mavrakaki to taka trochę z wyglądu grecka Linnea Quigley.

Ekscentryczna, awangardowa i mroczna dystopia. Czas trwania: 125 minut.

"I love my bonds and my torment; they are better than the unknown horror of the outside."
"They tore out our wombs and implanted fear."