Po dobrym "Uciekaj" zabrałem się za "To my" w nadziei, że film będzie podobnie udany. Niestety tak nie jest. Przynajmniej dla mnie.

Pierwsze pół godziny filmu jest całkiem niezłe i atmosfera przypomina tą z "Uciekaj". Ogólnie wszystko jest w porządku. Poznajemy normalną rodzinkę, w tle widać jakąś tajemnicę, starannie jest budowane napięcie. Gdy zjawia się tajemnicza rodzina można rzeczywiście odczuć pewien niepokój i strach. Jest dobrze do momentu, gdy odzywa się kopia głównej bohaterki. Zamiast czegoś ciekawego co tłumaczyłoby skąd oni są, czego chcą i dlaczego są tacy podobni dostajemy bełkot, który mało nam mówi. Zamiast zabić ich od razu, to bawią się w kotka i myszkę. Szybko możemy się domyśleć, że nasza rodzinka przeżyje i to w całości, bo ich kopie są jakieś upośledzone.

Następnie mamy dziwne żarty z zaistniałej sytuacji, chwalenie się kto ile klonów zabił. Momentalnie znika napięcie i powaga tego filmu, który staje się parodią samego siebie. Rozwiązanie tajemnicy jest dziurawe, zaplątane i mało zrozumiałe. Końcowy plot twist może rzeczywiście dostarcza jakiś tam emocje, ale nie potrafi uratować całej słabej fabuły.

Ten film ewidentnie ma jakieś przesłanie, ale słabo widoczne, nie jasne, niekompletne przez co w "To my" można doszukać się wszystkiego. Za bardzo reżyser wszystko zagmatwał. Może intencje miał dobre, ale słabo się postarał i mnie osobiście ten film kompletnie nie wkręcił. A szkoda, bo po "Uciekaj" miałem duże nadzieje i oczekiwania. Szkoda.