Powinien spodobac sie szczególnie fanom "Pikniku pod wiszącą skałą". Tu, podobnie jak w
filmie Weira, bohaterowie w pozornie zwyczajnym otoczeniu (las) doświadczają spotkania z
Tajemnicą, spotkania które położy sie mrocznym cieniem na ich dalszych losach.

Studentka Sara, miła i grzeczna dziewczyna z dobrego domu, poznaje na imprezie Jamesa -
wciąż nacpanego próżniaka na utrzymaniu ojca. Zbliżają sie do siebie. James wprowadza
Sare w świat narkotyków, bedacych stałym elementem spotkan grupy przyjazniacych sie z
nim emo-dzieciakow. Sprzedaje jej tez legende o istnieniu miejsca w którym można przejsc
przez siedem bram prowadzących do piekła. Sara, której eksperymenty z dragami coraz
bardziej zaczynają sie podobac, jest zafascynowana tajemniczą historią i postanawia ją
bliżej zbadac. Jamesa początkowo jest septyczny, jednak w końcu daje sie namówic na
wspolny trip. Kluczem do odszukania siedmiu bram ma byc zażycie porcji LSD...

Nie dziwi mnie, że ten film jest zwyciezcą kilku festiwali kina niezależnego. Gdybym oceniał
go w takiej kategorii to dałbym 9/10. To naprawde ciekawa i klimatyczna historia, z gatunku
tych które pozostawiają po sobie wiecej pytań niż odpowiedzi. Reżyserowi, co rzadkie w
kinie niezaleznym, udało sie utrzymac przez caly czas wlasciwy rytm opowiesci, dzieki
czemu obraz nie nudzi i coraz bardziej absorbuje widza. Aktorzy odtwarzający role Sary i
Jamesa poradzili sobie dobrze, troche gorzej jest z pozostawionym amatorom (?) drugim
planem, choc trzeba przynac że dzieki nim srodowisko emo wyglada tu calkiem
przekonujaco, cos jak pamietna grupa dzieciakow z filmu Kids. Mocnym plusem jest
sciezka dzwiekowa. Towarzyszacy bohaterom ambientowy podklad jest swietna ilustracja
kwasowych przezyc i sprawdza sie w budowaniu tajemniczej atmosfery.
Mnie seans Toad Road pozostawił z pytaniami wrecz metafizycznymi, zmuszając do
namysłu nad tym, gdzie w moim otoczeniu znajduja sie podobne do filmowych bramy. I czy
którejś z nich, już przypadkiem nie przekroczyłem.