W prologu wraz z astronomami, obserwujemy zbliżającą się w kierunku Ziemi asteroidę ( zapalona piłka tenisowa na sznurku). Zagłada jednak nam nie grozi, ponieważ na trasie asteroidy znalazł się Księżyc. Po kolizji ciał niebieskich, na naszą planetę ma spaść niegroźny deszcz drobnych meteorytów. Krótko przed tym, zapoznajemy się z bohaterami. Profesor Johny ,,Długi Łuk'' Stalina i jego studenci Paul i Kathy postanawiają obserwować rzadkie zjawisko astronomiczne, razem na nowomeksykańskiej pustyni. Gdy jeden z meteorytów trafia Paula w skroń, będzie on przechodził pod wpływem nocy, metamorfozy (efekt nakładania na siebie ujęć) siejąc śmierć po zmroku. Śledztwo szeryfa i profesora się rozpocznie, love story też nastąpi
Film z początku zapowiada się nieźle, niestety w miarę rozwijania się fabuły odniosłem wrażenie że widziałem takie historyjki dziesiątki razy. Co gorsza nic ciekawego się nie dzieje. Aktorsko nie jest tragicznie, ale dialogi są nijakie ( Profesor zdradza przepis na indiańską zupę). Potwora widzimy pierwszy raz w połowie filmu, gdy szturmuje namiot( najlepsza scena) i nie sposób nie skojarzyć designu kostiumu kreatury z filmem ,,The Hideous Sun Demon'' z 1959 roku ( zarys fabuły też pasuje, remake?).
Film miał potencjał stać się dobrym kiczowatym monster mowie, niestety sporadyczne pojawiający się potwór i schematyczna fabuła psuje efekt końcowy.