z niecierpliwością czekałem na ten film, bo
po pierwsze, primo to produkcja Boyle'a, który wielkim reżyserem jest,
secundo zwiastun plus zarys fabularny, które sprawiły, że uznałem Trans, za jeden z filmów
'must watch'
ponadto obsada - iście smakowity trójkąt Cassel, Rosario + McAvoy

doczekać się nie mogłem, aż w końcu obejrzałem i co ?
i ciężko stwierdzić... przez pierwszą godzinę byłem bardzo zadowolony, bo jak to u Boyle'a
orgazm audiowizualny, piękne zdjęcia, super montaż, świetna muzyka, a że lubię filmowe
łamigłówki i zaskakujące rozwiązania na końcu, zwłaszcza, jeśli to wszystko opowiada jakiś
wątek kryminalny - idealny film dla mnie

aż tu nagle twórca postanawia coś jeszcze pokręcić...pokręcić, zakręcić, przekręcić i właściwie
nie wiadomo co powiedzieć...pojawiają się dziury w scenariuszu, jakieś niedorzeczności,
pomysły średnio trafione...

i otrzymaliśmy przerost formy nad treścią, scenarzysta i reżyser przedobrzyli, a przede mną
powstaje dylemat bardzo podobny do tego, jaki ma Cassel na końcu...co ja mam z tym
cholerstwem zrobić?

bo właściwie każda ocena w przedziale 4-8 może być w pełni uzasadniona, a ja i niby trochę
oczarowany, ale chwilami zdegustowany i mogę pytać tylko Danny'ego Boyle'a cóż on takiego
mi zaserwował przed snem...