Otóż scenariusz jest cieniUUUtki!
Zmagania "programów komputerowych na układzie scalonym" – kogoś to wciąga, kogoś naprawdę emocjonuje? Wolne żarty. Jak może wciągać coś, czemu nie są przypisane żadne, ale to żadne reguły.
Tylko i wyłącznie od dobrej woli scenarzysty zależy czy coś jest możliwe czy nie. Te brednie, wedle których uciekinierzy muszą podstępnie ukraść sobie jakiś wehikuł do ucieczki, zaś ścigający się brakiem takiego wehikułu w ogóle nie przejmują: rzucają się w przepaść i w trakcie spadania jakoś tak obudowują się czymś na podobieństwo samolotu pościgowego... czymś się tłumaczą?
I właściwie dlaczego kobiecemu programowi komputerowemu odcięte ramię zaraz odrasta? Po czym ta asystentka tatusia nawet będzie w stanie przenieść się do niekomputerowego realu (bo synuś potrzebuje dziewczyny?)… Za to sam tatuś nie będzie mógł ujść z życiem wśród tych wszystkich bitów i bajtów - dlaczego nie?

Plastyczne piękno ujęć? No, niby jest. Ale na pierwszy rzut oka widać, że całe to Computer Generated Imaging jawnie zrzyna już to z "2001: Odysei Kosmicznej", już to z "Gwiezdnych Wojen", już to jeszcze skądinąd.
PS Gdybym lubił gry komputerowe (zaznaczam: "gdybym..."), to bym w nie grał. A nie jedynie oglądał.