Jako, że jestem na etapie nadrabiania zaległości w klasykach horroru to wreszcie sięgnąłem po film „Tourist Trap” i muszę przyznać, że jestem szczerze pozytywnie zaskoczony. Spodziewałem się czegoś bardziej nijakiego, wymęczonego a otrzymałem naprawdę solidną produkcję. Film ma swoje wady, arcydzieło horroru to nie jest ale ogląda się to całkiem przyjemne i na pewno kiedyś do tego filmu jeszcze wrócę.

Największa zaletą filmu jest bez wątpienia klimat jaki budują ciemne, ponure lokacje i manekiny. Wyjące i mówiące manekiny to strzał w dziesiątkę, obok klaunów i lalek, nic nie wzbudza we mnie takiego niepokoju jak właśnie one. Druga wielka zaleta filmu to Tanya Roberts. To była chyba najpiękniejsza aktorka lat 70-tych i 80-tych i choć wielkich umiejętności aktorskich nie posiadała, to jej uroda przykuwa bardziej do ekranu niż popisy utalentowanych aktorek w innych produkcjach.

Niestety nie obyło się też bez mielizn. Muzyka jest nierówna. Czasami nie oddaje ładunku emocjonalnego danej sceny. Na przykład w scenie pościgu za blondynką słychać kompletnie niepasujący motyw muzyczny, bardzo melodramatyczny niż budujący napięcie i zagrożenie. Postacie obu męskich ofiar są kompletnie nijakie. Brak chłopom choćby minimalnej charyzmy która sprawiałaby, że mnie jako widza obchodziłby ich los. Najgorsza jest natomiast naiwność postaci. Dziewczyny trafiają do ponurego domu rodem z koszmaru, są tam atakowane przez psychola w masce i mimo wszystko wciąż ufają właścicielowi posesji szukając u niego ratunku. Kto by się tak zachował? Sam scenariusz jest też przewidywalny. Od początku można się domyśleć kto zostanie final girl oraz, że właściciel domu i morderca to ta sama osoba.

Mimo pewnych niedociągnięć, szczerze polecam film wszystkim fanom starych horrorów.