Och Nawko, wiecej takiego nudziarstwa na ekranach by się przydało. Trochę ciężko było mi przetrwać pierwszą godzinę, ale końcówka wynagradza wszystkie wcześniejsze rozdrażnienia...

Rzeczywiście ta scena była słodko-gorzka. Niby jakoś to wróciło do "normy", ale czy tego właśnie chcieli? Obok sceny na schodach zostaje w głowie też irytujący, wymuszony śmiech, za którym chowają się bohaterowie. Którego pustka obnaża hipokryzję klasy średniej, tłumione emocje i odruchy, ich pozy i złudzenia. Nieco męczący film, nudny i zwyczajny, jak życie. Kamera całkowicie likwiduje strefę intymną, dociera tak blisko, iż bohaterowie nie mają żadnej szansy, by schować się za swymi maskami. Zostają jedynie nagie twarze.