właściwie to nie miałam ochoty oglądać tego filmu. jedna z moich koleżanek odpowiadała mi niektóre sceny i jakoś wcale ich opis mnie do "tytusa andronikusa" nie zachęcił. właśnie miałam iść spać, ale film się zaczynał, więc stwierdziłam, że początek obejrzę.
wcale nie żałuję późnej, jak na pomaturalny okres, pory zaśnięcia. zdecydowanie najbardziej podobała mi się forma - monumentalna, to chyba najlepsze określenie. ogromne wrażenie zrobiły na mnie zdjęcia i plastyczność z jaką przedstawiono niektóre (właściwie większość) sceny. zresztą forma całkowicie odpowiadała treści, pełno było w "tytusie andronikusie" mroczności i szekspirowskiego ducha.
dlatego mimo całego okrucieństwa i przerażających scen film niezwykle mi sie podobał i zaliczam go do jednego z moich ulubionych.
ach, no i zapomniałabym - świetna gra aktorska, chyba nie widziałam żadnego rozwalonego na łopatki bohatera.