Jak u znanego mistrza - na początku jest trzęsienie ziemi, a potem napięcie rośnie. Jako odporny na wszystko horrorowy wyjadacz, sam się zaskoczyłem jak się wczułem w rolę Skye. Nie wiem czy to zasługa znakomitej (w moim odczuciu) Naomi Scott, czy po prostu twórcy bardzo umiejętnie stworzyli oniryczną atmosferę zaszczucia i totalnej schizy. Bohaterkę co rusz spotykają jakieś makabryczne zdarzenia, a widz nigdy nie wie czy to się dzieje naprawdę, czy to tylko projekcja jej nawiedzonego umysłu. Rzadko mi się zdarza być zaskoczonym jakąkolwiek akcją w filmie grozy, ale tutaj się to udało (chodzi o telefon koleżanki do Skye pod koniec) i był to świetny zabieg. Wisienka na torcie to ostatnia scena z wielkim... nie będę spojlerował, to trzeba zobaczyć.
Może dlatego "Smile 2" mnie pozytywnie zaskoczył, bo niewiele się po nim spodziewałem, ale naprawdę uważam że to bardzo solidna pozycja.