Dla mnie genialny film - ale na pewno dla większości ludzi nie. Trzeba kochać tę muzykę rockową z lat 70-tych, czuć i rozumieć tamte klimaty, bo inaczej nici z dobrego odbioru filmu. Reżyser pięknie pokazał na ekranie swoje młodzieńcze lata, to co go wtedy fascynowało i co na pewno kocha też dzisiaj. Ja tamtych czasów nie pamiętam, ale myślę, że też czuję i kocham ich atmosferę. Dlatego te dwie godziny w kinie spędziłem jakby na koncercie moich wszystkich ulubionych wykonawców - to było naprawdę niezapomniane przeżycie. Od tej sceny, w której bohater przegląda ukrytą płytotekę siostry, wiedziałem, że to jest właśnie taki film, na jaki czekałem. Ale ja tu się rozpływam w zachwycie, a pewnie wiele osób się puka w czoło: nad czym? Ja wiem... Dla niektórych przebój zeszłorocznej Gwiazdki jest już tylko przestarzałym kawałkiem, a hit sprzed dwóch sezonów to zapomniana staroć. A co dopiero jakikolwiek rock, zwłaszcza sprzed 30 lat: "to było dawno i nieprawda!". Kto tak uważa, może lepiej niech sobie daruje ten film...
[30 kwietnia 2001, Polonia, Łódź]
10 pkt