Totalnie się zgadzam.
Po obejrzeniu tego filmu przychodzi mi na myśl tylko kilka słów: kosmos, odlot, szok. To co zrobił Kusturica w tym filmie jest wielkie i jeszcze długo po jego obejrzeniu siedziałam z rozdziawioną buzią ;)
Na ogromny plus- muzyka. I cieszę się, że to wszystko nie zostało utrzymane w konwencji żartu i absurdu, na końcówce płakałam.
Ja też wrócę do tego filmu nie raz i nie dwa.
Pozdrawiam ;)

Potwierdzam. Wielki film i wielki reżyser.

FRRANC ! :D

Tato, tato koń - Nie synku to jeleń :D

nazwałbym to tragikomedią łączącą surrealizm, neorealizm, absurd i satyrę. film jest poważny, ale przedstawiony pod maską farsy, świetnie przedstawia radosną kulturę jugosławiańską i tym mocniejszy kontrast między okrucieństwem wojny a tak niepasującą tam pogodną, figlarną, ludnością. mam wręcz wrażenie, że absurd to swego rodzaju środek na pokazanie mentalności tych ludzi, którzy wypierają wojnę ze swej świadomości.