Kiedyś przyjąłem założenie, że są trzy rodzaje złych filmów rozrywkowych: 1) te z idiotycznymi rozwiązaniami fabularnymi, 2) te z beznadziejnymi efektami, montażem i całą resztą i 3) te po prostu złe. 'Węże w samolocie' od samego tytułu, bo ostatnią linijkę napisów końcowych, zaliczają się do grupy trzeciej. Jest to o tyle bolesne spostrzeżenie, że zarówno przed, jak i za kamerą stanęli doświadczeni zawodowcy. Pierwsze co mi się nasunęło na myśl po usłyszeniu głupiutkiego tytułu tego dzieła, to że będzie to pastisz, ewentualnie zabawne kino przygodowe. Tymczasem jest to film zły od samej podszewki. Kuleje wszystko: scenariusz głupi i oklepany do granic możliwości, zdjęcia rodem z telewizyjnej produkcji, efekty kłujące po oczach i aktorstwo tak drewniane, że możnaby z niego zbudować stodołę. Film ten zakrawa na jawną prowokację, bo trudno uwierzyć, że Samuel L. Jackson, czy sam reżyser mający na swoim koncie przyzwoitą 'Komórkę', nagle stracili umiejętności. Na próżno jednak doszukiwać się tu jakiegoś mrugnięcia okiem, jakiejś iskierki humoru. Jeśli naprawdę jest to pastisz, to wyjątkowo nieudany. Jeśli głęboko zakamuflowana satyra na filmy popcornowe, to wypadałoby, żeby wywołała w widzu coś więcej niżli tylko zażenowanie. Jest przecież wiele innych sposobów, żeby powiedzieć, że amerykańskie kino rozrywkowe schodzi na psy. Nie trzeba przy okazji karać oglądających.