"żyć w takich czasach i walczyć w bitwie" czy żyć w takim świecie, jeśli chodzi o Śródziemie?:) Bo jeśli to drugie, to zdecydowanie podzielam, też tak kiedyś miałam kiedy poznałam Władcę i ogólnie uniwersum Tolkiena.

Tak chodziło mi o życie w Śródziemiu ;)

"Brać udział w bitwie" to bym raczej nie chciał, bo pewnie byłbym jednym z tysięcy poległych (jak i Ty). ;)
Ale faktycznie uczucie pustki i żalu za skończoną przygodą jest wielkie. Jeszcze większe było po zakończeniu książki, ale film też całkiem nieźle "daje w kość".
Uważam, że LoR to najlepsza ekranizacja wszech czasów. Bo każda ekranizacja jest słabsza od książki oprócz właśnie tej.

Niekoniecznie zauważ że w bitwie pod Czarną Bramą walczyli żołnierze Rohanu i Gondoru więc wielu z nich walczyło odpowiednio w Helmowym jarze co w Osgiliath i przeżyło.

Wiesz, ja też lubię kidy garstka sprawiedliwych ściera z powierzchni zimi zastępy plugastwa, ale życie to życie. Lepiej nie marzyć o znalezieniu się w centrum takich rzezi.
No, chyba że ktoś uwielbia mordować. Samo zarzynanie dla zarzynania. Wtedy tak. Wtedy własne życie też cenne nie jest. :) No, ale wtedy już nie mówimy o normalnych ludziach.

Hah, nie jestem jedyny.
Ile razy nie obejrzałbym filmów czy nie przeczytał książek zawsze to samo. Fantastyka rzecz cudowna, aż szkoda, że to wszystko fikcja.

No to nie jesteś jedyny oglądałem teraz na TVN7 już się oczywiście skończył a ja jak zwykle się poryczałem.

Tak samo chce mi się płakać na tych scenach.

Podpisuję się pod tym rękami i nogami ;) Końcowe pożegnanie jest bardzo wzruszające. Też poczułam, że coś się skończyło i aż zaczęłam żałować, że nie ma kolejnej części ^^