Cały film utrzymany w spokojnej ( może nawet aż za bardzo spokojnej ) atmosferze. Może to celowy zabieg bo mamy zwyczajnie oddać się refleksjom i obserwować cierpienie gł. bohatera i zapewne wielu osobom taki sposób narracji się spodoba. Film ten nie jest słaby a dzięki grze Tommy'ego Lee Jones'a wybija się ponad przeciętność - aktor gra tu oszczędnie , nie dane jest mu też wypowiadać długich i zawiłych kwestii ale wystarczy spojrzenie na wyraz jego twarzy i już wiadomo że mamy do czynienia z człowiekiem który stracił to co było dla niego najważniejsze. Śmierć syna to dla niego koniec świata.

Wielki plus za flagę na końcu filmu która wisi do góry nogami. W kontekście innych filmów amerykańskich w których pełni ona zupełnie inną rolę, wypada ta scena rewelacyjnie. Przesłanie filmu ponure - oto wysyłamy młodych chłopaków na wojnę , nie potrafimy zapewnić im należytej opieki np psychologów itd. , jadą na wojnę z idealistycznym podejściem a wracają rozbici wewnętrznie lub zwyczajnie chorzy.