Zgadzam się w zupełności :) Siedząc w fotelu kinowym, bałam się każdej następnej sceny. Najlepsza z nich, moim zdaniem, to ta, w której główny bohater dzwoni do siostry. W jednym momencie widzimy wszystko, co czuje ten jakże nieszczęśliwy mężczyzna. Pustka, gniew, rozczarowanie, frustracja, samotność, głód bliskości, bezsilność, rozpacz .. Cóż, myślę, że właśnie w tym momencie autorka przekazuje nam o czym w zasadzie mówi film.