Ten film był świetnie zagrany, aktorki były fantastyczne, kolory cudowne, ale mnie nie przekonał. Jako osoba chora na raka ten film był dla mnie wariacją pod tytułem"co my zdrowi chcielibyśmy, abyście wy rakowcy myśleli o raku, śmierci i przemijaniu. "
Ludzie chorzy na raka, (tacy jak ja na przykład) chcą żyć za wszelką cenę. Nie myślimy o tym, żeby się zabić, ale czepiamy się każdej nadziei być dalej żyć i cieszyć się każdą chwilą.
Co się udało:
kolory, zdjęcia
gra aktorów- szczególnie bohaterki świetnie zagrały
tapicerka i wystrój wnętrz - piękne
Co jest po prostu słabe:
Oczywiście pozytywny jest gej karmelita, który myśli w Bagdadzie, żeby się bzykać ze swoim bratem zakonnym, a to na kanwie bohaterki w trzecim stadium raka.
Dialogi o śmierci i cierpieniu. drewno, dramat, do dupy.
Pochwała eutanazji - ciągle przypomnę, my rakowcy chcemy żyć za wszelką cenę, my się nie chcemy zabić. To wy zdrowi tak myślicie.
Fabuła - banał, badziewie

Nigdy więcej