W pokoju obok Forum

Ten film był świetnie zagrany, aktorki były fantastyczne, kolory cudowne, ale mnie nie przekonał. Jako osoba chora na raka ten film był dla mnie wariacją pod tytułem"co my zdrowi chcielibyśmy, abyście wy rakowcy myśleli o raku, śmierci i przemijaniu. "
Ludzie chorzy na raka, (tacy jak ja na przykład) chcą żyć za...

Almodovar wraca do formy! Kolory, fabula, świetne aktorstwo, każda kwestia i scena mają sens!

Przepraszam, ale to nie jest nudne jak "Matki równoległe" czy "Ból i blask" i na dodatek ma fabułę, więc rozumiem, czemu krytycy są rozczarowani.

Temat nie może nie ruszy nikogo, kto interesuje się światem, ale...

Każdy film, który pokazuje prawo do odchodzenia na własnych warunkach doceniam. Ten jest naładowany emocjami, chociaż widzimy tylko ich lekkie drżenie. To świadczy o wrażliwości reżysera, jego delikatności i ogromnym szacunku dla indywidualnych decyzji. Wspaniale spisały się aktorki w tej Almodovarowskiej wizji jakże...

„W pokoju obok” to film wielowymiarowy. W moim odczuciu jego głównym motywem jest tematyka prawa do godnej śmierci. Film w ciekawy sposób przedstawia odczucia głównej bohaterki i jej przyjaciółki w kontekście tego zagadnienia. Jest to temat trudny, kontrowersyjny i wielopłaszczyznowy, szczególnie w kontekście...

Chyba mialam zbyt duze oczekiwania: Pedro, Tilda, Julianne a dostajemy egzemplarz ...."Werandy". Z Almodovara zostaly juz chyba tylko nasycone kolory tapicerki oraz odziezy wierzchniej. Zmarnowany material. Wrazliwy i trudny temat zostal potraktowany plytko i banalnie. Niezly Torturro w roli neurastenicznego...

Drewniane dialogi, słabe aktorstwo, pretensjonalność i pustka.

Mało chemii między bohaterkami raczej deklamującymi swoje mało wiarygodne kwestie, niż rozmawiającymi ze sobą. Zupełny brak konfliktu, na którym można byłoby zbudować jakąś dynamikę scenariusza. Dość nudna muzyka, retrospektywne sceny, od których bolą zęby. Kilka wątków chyba tylko po to, żeby doczołgać się do prawie...

... niewielkim nakładem finansowym.
1) Musi być temat - mocny, wstrząsający, egzystencjalny, ludzki. Bez przesadnej dramaturgii rozemocjowanych ról, z adekwatną powagą w niektórych momentach, pięknem chwili i pięknem życia w pełni: słysząc, czując, doświadczając.
2) Pierwszorzędni aktorzy - świetne obie, obie równe...

z cyklu: życie, życie jest nowelą..

wygląda na to, że pedro zapercepował na przykład Lęk fabickiego tudzież jeszcze parę innych a bardziej zasłużonych i esencjonalnych klasyków gatunku ze Śmiercią w Wenecji na czele peletonu, po czym postanowił przefiltrować temat przez siebie.

czyniąc bohaterki pisarkami z...

ale dla mnie za mało Almodovara, za mało wielowątkowości, za mało drążenia.

Płytka i nachalna reklama eutanazji w cukierkowej otoczce. Zgodna z Polityką NWO. Można odnieść wrażenie że to film na zamówienie obecnych elit. No i ten wszechobecny wątek gejowski, idealnie wpisujący się też w trend powszechnego obrażania uczuć religijnych chrześcijan. Dla mnie Almodovar ewidentnie się sprzedał.

prosta historia o umieraniu. Choroba z każdą chwilą zabija główną bohaterkę, a jej kumpela jest przy niej podczas ostatnich chwil. Wiadomo, że ta historia musi skończyć się źle. Szkoda, że jednak pomagierka nie została wsadzona. Fajnie reżyser gra kolorami. Momentami jest przegadany, ale całościowo prezentuje się...

Tildę Swinton i Julianne Moore, co oczywiście wzbogaca film.

Film nie jest zły, ale dłużył mi się i mnie osobiście męczył w połowie. Ciekawy temat, ale dla mnie podany tak sobie.

W pokoju obok: Próba tańca na linie między Allenem a Almodóvarem

"Pewnego dnia Martha prosi Ingrid o coś, czego ta najbardziej obawia się dać." Jeśli to erotyk to lece kupić bilet.

Przez pierwsze pół godziny myślałem że to parodia Allena, jak sie zorientowałem, że to na poważnie to mi przyszło do głowy żeby się ewakuować. Wytrzymałem do końca tylko żeby zobaczyć czy wsadzą Ingrid do paki. Tak słabego Almodovora jeszcze nie widziałem.

Widzę, że co jeden to mądrzejszy od jury festiwalu? Oceny tutejszych „krytyków” często są żenujące, a to jest właśnie taki przykład.