Moja ulubiona scena, to końcówka, kiedy szeryf rzuca swa odznakę na drogi pył i odjeżdża z ukochaną w siną dal. Honor i poczucie obowiązku zwyciężyły ale szeryf Kane przegrał. Ciekawe jak potoczyły się jego dalsze losy? Czy kiedykolwiek uporał się z uczuciem pogardy dla tchórzy i konformistów? Czy zdarzyło mu się jeszcze kiedyś zaufać ludziom, pokładać w nich nadzieję, uwierzyć ich słowom? Czy może już do końca swych dni pozostał samotny, jak w tamto upalne południe?
Ten film to studium samotności człowieka.