Ridley Scott w wojennych klimatach, ale nie do końca udanie.

Problem z tym filmem jest taki, że jest…nijaki.
Nie sprawdza się ani jako kino akcji (sceny są zrealizowane po mistrzowsku, ale jest ich tyle co kot zasmarkał), ani jako dramat (niestety emocji tutaj niewiele), ani jako kino polityczne z zainicjowaną problematyką (pobieżne, wtórne, z do bólu, przewidywalnym zakończeniem).

Scott wpisuje swój dramat w eksploatowany ostatnio nośnik dramatu rozliczeniowego odnośnie amerykańskiego wywiadu, który stał się sam z siebie parodią (i nie mówię tu wyłącznie o środowisku filmowym, ale o rzeczywistości).
Szkoda tylko, że kilka naprawdę ciekawych scen kontemplujące ułomność służ wywiadowczych ginie w niezbyt odkrywczym kinie o zagubionym agencie, będącym marionetką w rękach pajacowatego zwierzchnika.

Niestety ospała narracja nie ma do zaoferowania nawet w połowie tego co rewelacyjna, do bólu pesymistyczna „Syriana”. A bez tego film Scotta staje się kolejnym, rzetelnie zrobionym, ale mało zajmującym obrazkiem wojennego konfliktu, a przy klasie tego reżysera, należy upatrywać to w kategoriach małej porażki…

Moja ocena - 6/10