Mdły i do niczego. W przyjacielskiej ;) dyskusji z recenzentką Filmwebu chciałbym zauważyć, iż:
a) dialog jest sztuczny, a postacie źle napisane albo konwencjonalne i bez sensu (Soneji - criminal mastermind planujący porwanie i grę z Crossem przez lata okazuje się być zwykłym wariatem w depresji; McArthur - głupek z FBI umieszczony w fabule żeby skontrastować Crossa i jego geniusz; chociaż fajnie, że współpracują - z reguły taki tandem się nie lubi ;), albo bez wyrazu (Flannigan - Potter po prostu chodzi sobie przed kamerą, dopiero pod koniec może coś pokazać, aż dreszcz przechodzi, jaka ona potrafi być zimna...;).
b) film jest pełen schematów, co by nie przeszkadzało, gdyby był chociaż trochę bardziej dynamiczny; nie zgadzam się też co do nieprzewidywalności. Zwrot mamy w sumie jeden - i to zasugerowany już bardzo wcześnie. Scena w której Cross stoi przy biurku Soneji'ego i mówi o pająku - wystarczy przypomnieć sobie tytuł filmu (oryginalny, rzecz jasna) i spojrzeć kto stoi obok. I wszystko jasne. :)
Świetni są Freeman i Baker, genialna jest scena przekazywania okupu, no i end credits Goldsmitha. Poza tym - ble.