Jednak my nie mamy tyle materii na Ziemi by naszą gwiazdę aktywować. Film pokazuje coś innego. Człowiek widzi Słońce na co dzień jako mały dysk wyłaniający się zza chmur. Opalamy się, syntetyzuje się z cholesterolu witamina D a co do czego teoretycznie musielibyśmy do niego lecieć kilka lat przy naszej obecnej technologi zakładając, że naprawdę mielibyśmy cudowne wynalazki, które pozwoliłyby nam przetrwać i nie ulec spaleniu i porażeniu promieniowaniem gamma. Słońce ma równe osobowości materialne. Tu jest cieplutkim błyskiem do wzrostu roślin i generowania życia w kosmosie jest tylko jedną z kul, której światłość rozchodzi się w przestrzeni aż trafi na jakiś obiekt. Czułem jakbym oglądał lot do czegoś innego niż widzimy z poziomu Ziemi. My tu jesteśmy jakby w wiezieniu ego.