Spotkanie było raczej tragiczne, ale tu winię głównie prowadzącego.

Film jest miejscami bardzo obiecujący i naprawdę dobrze się go ogląda, ale na koniec miałam wrażenie, że ktoś z tego wyciął z 20 minut, bo wątek Kingi Preis i Sebastiana Fabijańskiego powinien mieć przynajmniej z jedną scenę więcej, wątki się urywają, a bohaterzy o nich zapominają, albo nagle przeskakujemy z punktu A do B w jakimś dziwnym skrócie. Tak samo doceniam koncepcję zakończenia, ale wykonanie już nie do końca. Przydałyby im się porządne pokazy testowe przed, bo niektóre z tych drobiazgów dałoby się dość łatwo naprawić minimalnymi dokrętkami 3 miesiące temu. Mimo wszystko, przyjemna rzecz, wszystkie panie grają ładnie, muzyka fajna, choć chyba tylko w ze trzech przypadkach jakoś odkrywczo przearanżowana. Raczej polecam niż nie, ale ostrożnie :)

/Nazywanie tego filmem z piosenkami zamiast musicalem odbieram jako nieporozumienie, choć to hasło reżyserki, bo są różne rodzaje musicali i to, co Glińska opisywała, że piosenki mają wyrażać stan emocjonalny postaci i popychać akcję do przodu, a nie być taki ozdobnikiem/przerywnikiem, to jest wręcz definicja musicalu fabularnego. Tu postawili na mało spektakularną oprawę taneczną i realizatorską w większości piosenek, ale to nijak nie robi z tego "nie musicalu". Filmem familijnym bym tego też do końca nie nazwała, bo film familijny ma być dla całej rodziny, a na tym raczej dzieci się wynudzą - ale już od jakiś starszych lat nastu w górę to rzeczywiście może być dla każdego./

Pierwsza recenzja.

http://naekranie.pl/recenzje/wszystkogra-recenzja-filmu

Byłam na prapremierze i cieszę się z tego, że mogłam posłuchać wypowiedzi twórców. Tutaj mini-recenzja samego filmu: https://kulturalnik.wordpress.com/2016/04/24/uwielbiam-takie-dni-jak-dzis/.

s