"Już po żniwach. Codziennie pada, wszystko gnije, a ty żyjesz marzeniami! Przestałeś pracować i robię to sama! Zaniedbujesz obowiązki." to są realia NYC?

Jest nasączona tekstem oraz statyczną i kuriozalną scenografią, bo zabrakło geniuszu, żeby film odciąć od teatru. Sztuczność potoczystości, jej oderwanie od realiów, mimo założenia realizmu. I jeszcze to mówienie bohaterów samych do siebie, rodem ze starożytności.

Tak jak Klan daje głębokie poczucie sztuczności życia przedstawionego na ekranie, tak i owo dzieło również. Szczęśliwie tekst sztuki jest porządny, a film istotnie wciąga, ale nic w tym z ciekawej adaptacji, bo jest płaska i nasączona błędami. Ciekawy to był pomysł wrzucenia Tarzana do NYC. Daleko tu do Tytusa Andronikusa. To jest jedynie budżetowa jak ruska wiocha adaptacja. Ale dobrze że powstała.