Jestem przekonany, że przeciętny widz, który nigdy nie miał styczności z grą, po obejrzeniu tego filmu będzie miał kompletnie inne odczucia niż ktoś z tym światem obyty. Ja sam liznąłem trochę uniwersum Warcrafta i za każdym razem, gdy na ekranie pojawiała się znana mi postać lub miejsce, uśmiech zadowolenia gościł na mojej twarzy. Natomiast jestem w stanie wyobrazić sobie, że u przeciętnej osoby, która poszła na Warcraft jak na zwykły film fantasy, już takich emocji to nie wywoła. Adaptacja wyraźnie pod graczy jest wg mnie największym minusem tego filmu. Brakuje przedstawienia postaci, brakuje głębszego wyjaśnienia niektórych wydarzeń, nowy widz zostaje po prostu rzucony na głęboką wodę. Ja się bawiłem świetnie, ale stawiając się na miejscu osoby z tytułem zupełnie niezwiązanej, ocena Warcrafta, jako filmu stricte fantastycznego, zdecydowanie by spadła.

Ja zdaję sobie sprawę z tego, że większość adaptacji gier miała wspólnego z oryginałem co najwyżej imiona bohaterów i gracze idąc do kina już wielokrotnie czuli się oszukani, ale mimo wszystko powinien zostać zachowany pewien balans, aby przeciętny widz nie czuł się w nowym świecie zagubiony, a i znawcy tematu byli usatysfakcjonowani. Sztandarowym przykładem adaptacyjnego balansu może być Władca Pierścieni, który był niezwykle przystępny dla osoby, który w życiu nie miała w ręce żadnej książki Tolkiena. W Warcrafcie tego balansu niestety nie zachowano.