Aha - i guzik mnie obchodzi jak było w grze komputerowej. Film ma mieć fabułę, ma opowiadać jakąś historię. Spójnie, o ile to jest możliwe i o ile twórcy są wystarczająco uzdolnieni. Reżyser tej rzeczy nakręcił świetny Moon, ale tamten film zachowany był w zupełnie innej konwencji. Kameralne sf, popis jednego aktora. Nie da się tego gatunkowo w żaden sposób zestawić z Warcraftem.

W tym filmie widać jakiś potencjał. Da się "uwiarygodnić" pewne wątki. Ale z powodu niezbyt umiejętnego pocięcia scen, czuć jakieś luki i zgrzyty. Przez to cierpi na tym tempo, "melodia" opowieści oraz dramaturgia i tzw. budowanie napięcia. Same "sceny batalistyczne" nie są przecież szczególnie pasjonujące. Brakuje starej szkoły pisania historii. Uniknięto by tego chaosu, który się tu czy ówdzie wkrada.

"Przykład: narada wojenna. Król chce bronić twierdz, główny dowódca chce zaatakować wszystkimi siłami portal. Oskarża czarodzieja o zdradę. Zostaje wtrącony do lochu. A co robi król? Realizuje jego postulat: atakuje jednak portal, zamiast czekać na pozycjach obronnych, tak jak zakładał podczas narady wojennej."

Króla do zaatakowania portalu namówił czarodziej. Głównego dowódcę wtrącił do lochu, żeby ochłonął, ponieważ owy dowódca rzucał się z piąchami na czarodzieja.
Co do wprowadzenia postaci dziewczyny-mieszańca i pierwszego spotkania jej z królem - pełna zgoda. W tej scenie król wychodzi na kompletnego idiotę który nie dość, że pozwala takiemu, nieznanemu, stworowi do siebie podejść to jeszcze wysyła do niej własną żonę z kocem i herbatą.

"Wątek miłości między nią a dowódcą - infantylny. I infantylnie przedstawiony." Jaka miłość? To tylko pocałunek, dopiero co wpadli sobie w oko i tyle.