Debitu reżyserski Antonio Banderasa to dowód umiejetności prowadzenia jego aktorów, inscenizownia ważnych scen, ale również barku umiejętności wybrania stylistycznej konwencji i tzrymania w ryzach całej filmowej historii. WARIATKA z ALABAMY nie jest ani melodramatem, ani dramatem społecznym, ani też czarną komedią. Jest wszytskim po trochu. W filmie zestawiony jest motwy morderstwa, ucieczki od życia i paranoi z przesłaniem polityczym i walką o rasowe prawa. Te dwie historia toczą się równocześnie i przeplatają ze sobą w dziwaczny sposób, Banderas przeskauje z tonu dramatycznego na czarną komedię by znowu do dramatu powrócić i tak w koło. Trudno tu to wszytsko ogarnąć i brać na poważnie. Trudno jest tzez wskazać wyrażny temat filmu czy oś fabuły. Zakończenie próbuje to jakoś widzowi wszytsko zgrabnie połąćzyć- owszem ilustracyjnie mozę jest dobre ale końcowe przesłanie szyte jest grubymi nicmi. Niczego jednak nie mozna zarzuicić aktorom. Melanie Griffith dobzre wczuła się w swoją role. Jednak cały spektakl krwdnie mlodziutki Lucas Black jako jedna z głównych postaci i narrator historii. Od czasu SLING BLADE ten chłopak udawadnia,ze ma aktorski wdzięk i talent,. Jest jesdzcze skupiony DAvid Morse i Rod Steiger w zabawnej roli. Aktorsto jest tu na prawdę bardzo dobre. Trzeba też pochwalić inscenizacyjny zmysł Banderasa i muzykę w filmie. Gdyby z WARIATKI zrobić dwie odzielne produkcje to moze i by były szanse na Oscary.. a tak powstało świetnie zagranei dobzre zrealziowane dziwadełko, którego kręgołup narracyjny rozpada się w dwie zupełnie do siebie niepzrsytające części.